Choroba parkinsona należy do schorzeń neurodegeneracyjnych. Po raz pierwszy została rozpoznana i opisana w roku 1817 przez lekarza pracującego w Londynie Jamesa Parkinsona. Od jego nazwiska pochodzi nazwa tego schorzenia. To choroba, która rozwija się podstępnie i bardzo powoli. W jej efekcie następuje stopniowe zmniejszanie się sprawności zarówno intelektualnej, jak i ruchowej. Chorują na nią głównie osoby po 65. roku życia, zdarza się jednak, że choroba ta dotyka także osoby młodsze. W tym przypadku chorują osoby, które nie ukończyły jeszcze 50. roku życia. Choroba sprawia chorym problemy z wykonywaniem nawet tak bardzo prostych, codziennych czynności, jak: jedzenie posiłków, pisanie, zapinanie guzików.
Parkinson
Przyczyny choroby tkwią w obumieraniu komórek nerwowych, które znajdują się w śródmózgowiu. W kontroli czynności ruchowych bardzo ważną rolę odgrywają komórki nerwowe, które nazywane są istotą czarną. Produkują one dopaminę – substancję, która sprawuje kontrolę nad czynnościami ruchowymi. Jej spadek powoduje rozwój choroby. Dlaczego u niektórych osób dochodzi do zwyrodnienia istoty czarnej niestety do dzisiaj nie udało się stwierdzić. Inną przyczyną schorzenia może być zażywanie leków należących do grupy neuroleptyków. To schorzenie nosi nazwę parkinsonizmu polekowego. Wśród czynników, które mogą być przyczyną choroby Parkinsona wymienia się także uwarunkowania genetyczne. Objawy parkinsonizmu mogą być się różnić u każdego chorego.
Co to jest parkinson?
W przypadku choroby parkinsona dochodzi do zaburzenia centralnego układu nerwowego. Z upływem czasu stan tego układu pogarsza się. Jednym z pierwszych objawów choroby jest drżenie rąk. U osób z parkinsonizmem na początku choroby następuje także spowolnienie ruchów. Bardzo charakterystycznym objawem jest między innymi chodzenie bardzo drobnymi kroczkami. Chorzy nie tylko wolniej chodzą, ale także wolniej siadają i wstają. Wraz z postępem choroby ruchy stają się coraz bardziej ograniczone. Pojawia się sztywność mięśni, czasem także dolegliwości bólowe. Następuje zanik mimiki twarzy; twarz staje się nieruchoma i przypomina maskę. Mogą pojawić się także problemy z utrzymaniem równowagi. Wraz z postępem choroby chorzy mają problemy z połykaniem śliny i pokarmów, mogą tracić kontrolę nad pęcherzem moczowym. Choroba doprowadza z czasem do całkowitego unieruchomienia.
Więcej informacji na dla opiekunek na temat tej popularnej choroby u podopiecznych znajdziesz w artykule: Zasady opieki i objawy choroby Parkinsona – Rady ekspertów.
Leczenie
Całkowite zahamowanie choroby parkinsona nie jest w tej chwili możliwe, nie ma leku, który wyleczy parkinsonizm. Są jedynie leki, które opóźniają zaawansowane objawy. W leczeniu choroby stosuje się między innymi:
-Lewodopę – preparat, który jest prekursorem dopaminy. Lek podaje się do cewnika znajdującego się w jelicie przy pomocy specjalnej pompy. Chorzy, którzy przyjmują ten lek muszą ograniczyć w swojej diecie ilość białka;
-leki, które imitują działanie dopaminy.
W leczeniu objawów choroby parkinsona ważną rolę odgrywa także rehabilitacja ruchowa oraz właściwa, ustalona indywidualnie, dieta. Czasem w terapii stosuje się także zabieg talamotomii.